பவா என்றொரு கதை சொல்லியும் நானும்

அண்மையில் இந்த ஆவண வெளியீட்டு விழாவிற்கு சென்றிருந்தேன்.நான் மதிக்கும் ஆதர்சன இயக்குனர்களின் ஒருவரான திரு.பாலு மகேந்திரா அவர்களின் அருகில் உட்காரும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.என்ன ஒரு தருணம்.?அவரிடம் பேச வேண்டும் என்று தோன்றவில்லை.காதலியின் கண்களை உற்று நோக்கும் காதலன் போல அவரையே பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்.என்ன ஓர் எளிமை அவர் படங்களை போல.அதன் பின்பு அவர் அருகில் சம கால இலக்கிய ஆளுமைகளின் ஒருவரான திரு.ஜெயமோகன் மற்றும் திரு.வண்ண நிலவன்.நான் கனவுலகில் இருப்பது போன்ற ஒரு பிரம்மை.யாரிடமும் துளி பகட்டல் இல்லை.

பின்னர் சில உருப்படியான படங்களை எடுத்து வரும் இயக்குனர் திரு.சேரன் வந்தார்.

நிகழ்ச்சியை தொகுத்து வழங்கியவர் தமிழச்சி தங்கபாண்டியன்.
திரு.பாலு மகேந்திரா பேசும்போது நவீன காமேரக்களுக்கும் இன்றைய காமேரக்களுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் பற்றி பேசியது அருமை.

ஆவண பட இயக்குனர் திரு.ஸ்ரீனிவாசன் பேசிய போது ரஜினி,கமல்,சிவாஜி,ஜெயலலிதா போன்ற தமிழ் சினிமா பிரபலங்கள் பற்றி தமிழில் ஒரு ஆவணம் இல்லை என்றார்.இது
மிகவும் நமக்கு அவமானம் ஆகும்.மேலை நாடுகள் போல ஆவண படம் குறித்த எந்த கவலையும் நம்மிடம் இல்லை.

பவா செல்ல துரையின் கதை சொல்லும் திறன் அபாரம்.அவரது உடல் மொழி மிக சிறப்பாக இருந்தது.இயக்குனர் திரு.மிஷ்கின்க்கு பிறகு நான் வியந்தது பவா அவர்களின் உடல் மொழிதான்.

வாழும் போது தமிழர்கள் யாரையும் கொண்டாடவில்லை என்று பலரும் குறை பட்டார்கள்.சரிதான்.பாரதி,புதுமைபித்தன்,கண்ணதாசன்,நடிகர்.நாகேஷ் , என அடுக்கி கொண்ட போகலாம்.செத்தவர்களுக்கு சிலை வைத்து அழகு பார்ப்பதுதான் நம் பண்பாடு.

பாவாவின் மானுடம் பற்றிய புரிதலும்,அதன் மேல் உள்ள காதலும் எப்படி இந்த கேடு கேட்ட உலகத்தில் இவரால் மட்டும் இப்படி தன்னலம் அற்று இயங்க முடிகிறது என்று பொறாமையாக
இருக்கிறது.வாழ்வின் உதிரி மனிதர்களை பற்றி எப்படி இவரால் மட்டும் சிந்திக்க முடிகிறது? 
விளிம்பு நிலை மனிதர்களின் மேல் உள்ள பரிவும், நேசமும் அவர் படைப்புகளில் அப்படியே தெரிகிறது.

சம கால எழுத்தாளர்களின் பவாவின் பங்களிப்பு நிச்சயம் தன்னிகரற்றது.